- Ο ήλιος,
απάντησε ο Σοφός.
- Μετά τη δύσει του ηλίου, ποιο είναι το φως για τον άνθρωπο;
- Το φεγγάρι.
- Όταν δύει ο ήλιος και σβήνει το φεγγάρι, τότε;
- Τότε η φλόγα είναι το φως.
- Αν δύει ο ήλιος, και σβήνει το φεγγάρι και η φλόγα, τότε τι είναι το φως;
- Η ομιλία. Ο άνθρωπος, πάει εκεί που ακούγεται φωνή, αν και εκεί δεν μπορεί να δει ούτε το δικό του χέρι.
- Αν όμως βασίλεψε ο ήλιος, έσβησε το φεγγάρι και η φλόγα, σταμάτησε η ομιλία, τότε τι αποτελεί φως για τον άνθρωπο; Τι μένει για τον άνθρωπο μέσα σε απόλυτο σκοτάδι και απόλυτη σιωπή, όταν μείνει με τον εαυτό του;
- Τότε το μοναδικό στήριγμα φως και πηγή ζωής για τον άνθρωπο είναι η εσωτερική του δύναμη, η ικανότητα του να μη φοβάται τη μοναξιά. Ο πιο δυνατός άνθρωπος είναι εκείνος που αγαπάει τη μοναχικότητα.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ:
Πολλοί θεωρούν πως οι άνθρωποι που ζουν μόνοι είναι παράξενοι και περιθωριοποιημένοι, τις περισσότερες φορές όμως δεν είναι έτσι, γιατί σήμερα βλέπουμε όλο και περισσότερους να επιζητούν την αξία της μοναξιάς και της ανεξαρτησίας τους θέλοντας να βασίζονται κυρίως στον εαυτό τους και στις δικές τους δυνάμεις. Διότι ο καθένας μπορεί να είναι ανεξάρτητος αν το θελήσει και αν εξετάσει πραγματικά τι είναι εκείνο που ζητά, και αν αποφασίσει ότι θα χρειαστεί να δουλέψει μόνος του σκληρά για να το αποκτήσει. Εξάλλου πολλοί ψυχολόγοι υποστηρίζουν πως η εποικοδομητική μοναξιά διασφαλίζει την ηρεμία της ψυχής και βοηθά στην καλύτερη αποδοτικότητα.
Πολλοί που ζουν μόνοι το έχουν επιλέξει οι ίδιοι. Γιατί έτσι είναι ευτυχέστεροι παρά με άλλους, γιατί είδαν ότι υπάρχουν πράγματα στη ζωή που μπορούν να εκτιμήσουν μόνον αν είναι μόνοι.
Ορισμένοι ζουν μόνοι επειδή είναι αδύνατο γι’ αυτούς να συνεργαστούν με άλλους, παράδειγμα οι ζωγράφοι, οι μουσικοί και οι συγγραφείς οι οποίοι βρίσκουν ότι η δημιουργική μοναξιά μπορεί να αξιοποιηθεί με εποικοδομητικό τρόπο.
Δεν σημαίνει ότι η μοναχική ζωή είναι καταδίκη σε απομόνωση και στέρηση, πολλές φορές έχει επωφελή αποτελέσματα. Η μοναξιά προκαλεί σκέψεις και αυτοσυγκέντρωση, πιο ξεκάθαρη ανάλυση των καταστάσεων, βοηθά να ξεκαθαρίσουν πραγματα και να μπουν σε σειρά οι προτεραιότητες.
Ορισμένοι άλλοι ζουν μόνοι όχι από επιλογή. Στις περιπτώσεις αυτές, η μοναξιά είναι πραγματικό πρόβλημα και άγχος γι αυτους που απομονώνονται.
Πολλοι δυστυχώς βασίζονται στον περίγυρο τους, ή αποζητούν τους άλλους ανθρώπους γιατί έτσι αποκτούν την αίσθηση της ταυτότητας τους.
Από την άλλη, ο μοναχικός άνθρωπος δεν σημαίνει ότι είναι αντικοινωνικός. Αν προστρέξουμε στην Ιστορία και στη Μυθολογία θα συναντήσουμε ήρωες, ανθρώπους των γραμμάτων και φιλοσόφους, επιστήμονες, καλλιτέχνες και συγγραφείς, που ηταν ολοι τους άνθρωποι μόνοι και μοναχικοί.
Στο μοναχικό άνθρωπο η αξία του προκύπτει από το τι τον διακρίνει, τι τον απομονώνει από αυτό που καθιστά δυνατή τη μοναχικότητα του και όχι από τις αξίες των άλλων, σε αντίθεση με τους κοινωνικούς που οι αξίες τους προκύπτουν από τις δημόσιες συμπεριφορές τους ανάλογα με τις τρέχουσες αξίες της κοινωνίας.
Εν κατακλείδι οι συνήθεις κοινωνίες με τους λεγόμενους κοινωνικούς ανθρώπους, τους μοναχικούς τους αμφισβητεί. Αποτυγχάνουν οι μοναχικοί να προσαρμοστούν στις νόμιμες συμπεριφορές ισχυρίζονται, αλλά εχουν λάθος διότι οι μοναχικοί άνθρωποι έχουν τα ένστικτα για τις ανάξιες αξίες των λεγόμενων κοινωνικών ανθρώπων, και γι αυτό είναι επιλογή τους να τους αμφισβητούν και να μην δέχονται την επιτήρηση τους ούτε την παρακολούθηση τους.
