Την άλλη μέρα ένας νεαρός που περπατούσε στην ακρογιαλιά είδε έναν ανθρωπάκο να σκύβει στην άμμο και να σηκώνει έναν - έναν τους αστερίες και να τους ρίχνει μέσα στην θάλασσα.
Στάθηκε και τον παρατηρούσε για πολλή ώρα. Ιδρώτας έτρεχε από το μέτωπό του και η έκφραση του προσώπου του ήταν σφιγμένη από την προσπάθεια.
Κάποια στιγμή αποφάσισε και του φώναξε,
-Μα τι κάνεις, δεν έχει νόημα αυτό που κάνεις. Είναι εκατοντάδες οι αστερίες που πεθαίνουν στην αμμουδιά, δεν μπορείς να τους σώσεις όλους. Δεν έχει σημασία αυτό που κάνεις.
Ο ανθρωπάκος τον κοίταξε, του έδειξε τον αστερία που κρατούσε στο χέρι του και του είπε:
-Έχει όμως σημασία για αυτόν εδώ...
Και λέγοντας αυτά τα λόγια πέταξε τον αστερία απαλά μέσα στην θάλασσα.
Ο νεαρός συνέχισε το δρόμο του περπατώντας πλάι στους ξεβρασμένους αστερίες.
Λίγο παρακάτω όμως, κάποιοι τον είδαν να κοιτάει κλεφτά γύρω του μήπως τον βλέπει κανείς κι όταν βεβαιώθηκε πως ήταν μόνος του, έσκυψε μάζεψε έναν αστερία και να τον απόθεσε μαλακά στη θάλασσα...
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ:
Η διδασκαλία με τα παραδείγματα είναι περισσότερο επωφελής, είπε κάποιος φιλόσοφος.
Και εγώ λέω πως, αντί να δίνει κάποιος καλές συμβουλές, είναι καλύτερα να δίνει παραδείγματα καλών πράξεων, διότι είναι δυσκολότερο να οδηγηθεί κάποιος στην καλοσύνη με νουθεσίες, και ευκολότερο παρακολουθώντας καλές πράξεις.
Ο Δρόμος προς το καλό βοηθά τους νέους να στραφούν μακριά από την ανηθικότητα μέσω καλών παραδειγμάτων που τους επιτρέπουν να αναπτύξουν μια ηθική κοινή λογική. Ένα κίνητρο για τις σωστές δράσεις τους, είναι οι καλές και ηθικές συμπεριφορές των μεγαλυτέρων, καθώς ως μιμητικό ον, ο άνθρωπος πάντα ακολουθεί.
Οι συμπεριφορές των ανθρώπων ως μιμητικές πράξεις είναι δραστηριότητες που δημιουργούν και αναπτύσσουν θετικά πρότυπα για τη σωστή και τη λάθος συμπεριφορά, πρότυπα που μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να χαράξουν με επιτυχία ή αποτυχία το μέλλον κυρίως των νέων ανθρώπων και να οικοδομήσουν την ευθύνη και την ευπρέπεια τους.
